Kultivimi i vetëbesimin te fëmija për të përmirësuar imazhin e tij

Disa nga elementët më themelorë të shëndetit të mirë mendor dhe aftësisë së një personi për të jetuar dhe bashkëjetuar të lumtur me njerëzit e tjerë janë dashuria, pranimi, interesimi, kujdesi dhe ndjenja e "Unë e meritoj". Elementet e mësipërme, të dhëna në formën dhe thelbin e tyre të plotë, kontribuojnë në krijimin e një imazhi të shëndetshëm të vetvetes dhe në zhvillimin e vetëbesimit tonë.

Vetëbesimi është thelbi i shëndetit mendor ndërsa vetëvlerësimi është diçka që ndërtohet.

Askush nuk lind me një pamje të plotë të vetvetes. Në fund të fundit, në muajt e parë të jetës sonë, si foshnje, ne nuk jemi në gjendje as të dallojmë veten nga të tjerët pasi nëna dhe foshnja perceptohen si një e tërë e vetme dhe e pandashme. Imazhi i vetvetes shfaqet gradualisht, ndërsa personi rritet, përmes përvojave të tij dhe kryesisht përmes marrëdhënies dhe ndërveprimit të tij me "të tjerët domethënës".

Vetëvlerësimi është një përbërës i vetë-perceptimit, domethënë, si e perceptojmë veten, çfarë mendojmë për të dhe si e përcaktojmë atë në lidhje me të tjerët. Nëse na kërkohet të përshkruajmë veten, do t'i referohemi disa veçorive të tilla si:

1. pamjes fizike;

2. aftësive mendore;

3. zgjedhjet e karrierës (performanca shkollore për fëmijë dhe adoleshentë);

4. ambicieve;

5. marrëdhënieve ndërpersonale, marrëdhëniet shoqërore-familjare;

6. ekuilibrit mendor;

7. tipareve të personalitetit.

Vetëvlerësimi i referohet asaj se si ndihemi për gjithçka që dimë / besojmë për veten tonë.

Gjatë fëmijërisë ndërtohen themelet e para të vetëvlerësimit dhe zhvillimi i tyre vazhdon gjatë adoleshencës dhe moshës së rritur.

Por cilët janë gjerat e tjera të rëndësishme që kanë kontribuar në zhvillimin e vetëvlerësimit të tyre? Padyshim, nëna si një mbajtëse themelore e familjes luan një rol të rëndësishëm në zhvillimin e vetë-imazhit të fëmijës së saj, pasuar nga babai, vëllezërit e motrat (sidomos ata më të mëdhenjtë), mësuesit dhe shokët e klasës, si dhe bashkëmoshatarët e tyre.

Si pasojë, pyetja që lind në mendjet e të gjithë është se në çfarë mënyre të tjerët do ta shtyjnë fëmijën të kultivojë vetëbesimin e tij dhe si një prind mund të ndihmojë në rritjen e vetëvlerësimit të tij.

Këtu janë disa hapa themelorë për të zhvilluar një sens më pozitiv të imazhit për vetëvlerësim të fëmijës duke i ndjekur ato si më poshtë:

• Ne bëhemi pasqyra e tij pozitive;

• Ne e shpërblejmë fëmijën tonë, përqendrohemi në përpjekjen e tij, nuk e theksojmë dështimin e tij, për shembull: “Të admiroj sepse e përpoqe¨;

• Ne i kërkojmë anët pozitive edhe në dështimet (pranimi i dështimit dhe mënyrat për ta kapërcyer atë);

• Ne krijojmë mundësi për të arritur sukses tek çdo fëmijë;

• Ne u caktojmë detyra dhe detyrime anëtarëve të familjes;

• Jepni fëmijës mundësi për komunikim të hapur në një atmosferë sigurie, besimi dhe mbështetje (mundësi për shprehje individuale);

• Ne e inkurajojmë fëmijën të marrë vendime - të marrë iniciativa - të marrë përgjegjësi për zgjedhjet e tij;

• Ne veprojmë si një model - zhvillimi i aftësive për t'u marrë me situata të ndryshme në jetë (ne kultivojmë aftësi jetësore);

• Ne insistojmë në kritika konstruktive, nuk e turpërojmë ose përqeshim fëmijën, nuk e fajësojmë, nuk e krahasojmë atë me fëmijët e tjerë, shmangim forcimin e marrëdhënieve konkurruese;

• Kërkojmë mendimin e tij për çështje që e shqetësojnë dhe i marrim parasysh;

• Ne e inkurajojmë atë të vendosë qëllime të vogla, jo qëllime joreale;

• Ne ekspozojmë dhe e promovojmë suksesin e fëmijës (ne u referohemi pozitivisht palëve të treta për të dhe arritjet e tij);

• Mbajmë nën kontroll frikën që të mos biem në grackën e kujdesjes së tepërt;

• Është e rëndësishme për fëmijën që ne të mos tallemi, të mos e përqeshim, nuk e nxisim në problemin që la dhe shqetësimet e tij aktuale;

• Ne shprehim dashuri, ngrohtësi, afeksion dhe pranimin e pakushtëzuar të fëmijës tonë si person;

• Njihni, respektoni dhe inkurajoni dallimet individuale - mos e krahasoni me të tjerët - mbështetni veçantinë e secilit fëmijë;

• Thirreni atë me emrin e tij (shmangni fjalët nënçmuese);

• I inkurajojmë autonominë, eksplorimin dhe veprimin individual të fëmijës brenda konteksteve specifike dhe kufijve të sjelljes.

Dhe nëse pas zbatimit të këshillave të mësipërme ju kërkoni ende material tjetër për punën tuaj si prindër, hidhni një vështrim në këtyre lëvizje të vogla por inkurajuese sa më poshtë:

• Vendosni një shënim inkurajues në kasetinën e librave të tij;

• Blini gotën dhe serviset individuale të ushqimit (lugë, pirunë thikë);

• Ngjisni vizatimet e fëmijës në mur;

• Mundohuni ta shikoni fëmijën në sy dhe të uleni në lartësinë e tij kur bisedoni;

• Kushtojini vëmendje ditëlindjes së fëmijës, sigurohuni që ai ta festojë gjithmonë;

• Krijoni një cep në shtëpi me "arritjet" e tij (nuk ka pse të jetë thjesht diçka në të cilën ai ka pasur një të parë, por diçka në të cilën ka marrë pjesë dhe i ka pëlqyer, lojëra, aktivitete, ekskursione).

"Mos harroni se pas çdo fëmije që beson në vetvete, ka një të rritur i cili besoi më parë te ai" - Mathew Jacobson

Burimi: psychologynow.gr

Përgatiti Fon Ilia, Këshillues familjar

Përgatiti për publikim N.Allkja.Biçaku