Klasa e zhurmshme, sfida e mësuesit të matematikës!

Ishte klasa më e zhurmshme që kam parë ndonjëherë. Gjatë 11 viteve të mia në arsim, kurrë nuk kisha parë një klasë të tillë në shkollën e mesme. Ata bërtitën nëpër klasë për një mik, pa pritur ishin shumë në humor, të papërmbajtshëm! Në mes të mësimit, ata u kthyen dhe filluan biseda me shokët e tyre. Gjithmonë flisnin. Vetëm flisnin pa pushim.

Edhe pse ata kishin nevojë për një mbështetje serioze në lëndë e matematikës, nuk mund të shpjegoja një mësim pa ndërprerje të gjata. Unë u përpoqa t’i drejtoj e ridrejtoj, të qetësohesha, dhe ta ktheja fytyrën time të mësuesit deri në 11. Kam bërë shaka dhe kam provuar grupime të ndryshme. Aktivitetet e mia të preferuara të grupit dhe lojërat çuan në biseda edhe më shumë.

Asnjë prej tyre nuk ka funksionuar.

Përfundimisht, vendosa ta përqafoja gatishmërinë e tyre dhe pastaj e shfrytëzova për të mirë. Ishte dita kur ndalova. Dhe besoni apo jo, bisedat e tyre filluan të zhvendosen në matematikë! Ja se si ja arrita qëllimit ...

Shpërblime motivuese

Mora një çokollatë në klasë, e ndava në disa pjesë dhe ju thashë nxënësve që ai që do të përgjigjet në orën e mësimit do të shpërblehet. Motivimi ishte shumë i nevojshëm në këtë klasë.

Ndërsa unë mund të kisha shpërblyer vetëm nxënësit e qetë, e dija se heshtja e plotë nuk ishte e mundur për këtë grup. Në vend të kësaj, unë dëshiroja t'i drejtoja bisedat e tyre te matematika dhe t’i largoja nga komunikimet boshe.

Para se të jepja shpërblimin, një copë çokollatë, unë e përshkrova me detaje se si kjo nxënëse u aktivizua në mësim dhe ishte e vëmendshme. Duke marrë shënime, duke i drejtuar pyetje rreth temës dhe duke plotësuar problemet e praktikës, të gjithë mund t'i fitojnë nxënësit një copë çokollatë. Po, herë pas here folëm edhe me të afërmit e tyre.

Ata nuk ishin krejtësisht të heshtur, por ata ishin të heshtur kur i pyesja për detyrat e shtëpisë apo për mësimin. Por duhet të dinë që kjo ishte periudha e klasës sonë më produktive!

Disa mësues mund të mos pajtohen me përdorimin e kësaj mënyre apo metode nëse mund ta konsideroni të tillë. Sidoqoftë, ende nuk kam gjetur ndonjë nxitje tjetër të vogël që jep aq shumë motivim nga nxënësit. Megjithatë, çokollatat ishin vetëm një hap i parë në planin tim.

U lidha me nxënësit e mi për herë të parë

Ne mund të kishim vazhduar me çokollata përgjithmonë, por unë nuk dua të rrezikoj që ata të humbasin apelin e tyre. Në vend të kësaj, gjeta diçka më të qëndrueshme: lidhja me nxënësit dhe pastaj ridrejtimi i tyre.

Është e thjeshtë, me të vërtetë. Ne të gjithë duam të jemi të dukshëm dhe të na dëgjojnë, edhe nëse është fjala për mësuesin e matematikës. Kam bërë një pikë që më lidh me çdo nxënës në klasën time të përditshme. Ne do të tregojmë një fjalë të shpejtë ose një histori, dhe pastaj do të fillojmë mësimin.

Duke ndërtuar marrëdhëniet me nxënës individualë dhe me klasën si një e tërë, unë fitova besimin e tyre.

I vlerësova sjelljet që dëshiroja, dhe po, unë lejoja që disa të flisnin

Tani që e ndryshova bisedën dhe ndërtova marrëdhënie pozitive me nxënësit e mi, ishte koha që të fuqizohesha në mënyrë aktive sjelljet që dëshiroja të shihja. Nëse klasa ime po punonte në heshtje - ose ndoshta ata nuk ishin të qetë, por ishin ende në detyrë -  u bëra të ditur se po vepronin mirë. U tregova se kur ata përpiqen të gjithë bashkë arrijnë suksesin më shpejt kështu arrita t’i shoh ata duke bashkëpunuar me njëri-tjetrin.

Disa muaj më vonë, i pyeta nxënësit nëse po mësonin më shumë tani që ata po flisnin më pak. Shumica u pajtuan se ata ishin më mirë pa biseduar aq shumë. Edhe një ngatërresë delikate e një marrëveshjeje nga disa nxënës më tha se isha në rrugën e duhur.

A keni pasur ndonjëherë një klasë veçanërisht të zhurmshme? Si e keni qetësuar klasën tuaj të zhurmshme? Ju mund të ndani idetë tuaja me ne duke na shkruar në [email protected] ose në [email protected]

(Përshtati: Albina Hoxhaj; Portali Shkollor)