Studiuesja Rovena Dokollari: Nevoja për një arsim dhe trajnim profesional për kalimin në tregun e punës

Arsimi, trajnimi dhe edukimi janë të lidhura ngushtë me njëra-tjetrën. Një rol të rëndësishëm në mësim luan njohuria, formimi i së cilës është detyra kryesore e edukimit. Edukimi, duke vepruar si një mekanizëm për shndërrimin e njohurive në praktikë, kryesisht në edukim. Në të njëjtën kohë, arsimi, nga ana tjetër, ka ndikimin më të rëndësishëm në procesin e formimit të njohurive dhe aftësive të individit. Efektiviteti i të gjitha sistemeve të arsimit varet në mënyrë kritike në cilësinë e mësimdhënies dhe të mësuarit.

Arsimi profesional përballet me dy sfida të mëdha:

Së pari, bota e dyfishtë e institucioneve arsimore dhe së dyti vendi i punës.

Shumë studentë të sapodiplomuar kanë nevoja të ndryshme që mund të jenë sfiduese. E pavarësisht nga formimi i marrë, të sapodiplomuarit nuk mund të kenë përmbushur përvojën në arsimimin e tyre të përgjithshëm, duke bërë që motivimi i tyre të dëmtohet.

Kalimi nga shkolla dhe papunësia në punë është një sfidë serioze dhe vetë sistemi ka një rol kyç në zhvillimin e mjeteve dhe proceseve që lehtësojnë këtë tranzicion.

Mungesa e një sistemi udhëzues karriere operativ nuk lejon të sapodiplomuarit për të bërë zgjedhje të shëndosha karriere bazuar në aftësitë e tyre, prirjet dhe nevojat e tregut. Ky proces zakonisht fillon shumë vonë: pasi studentët kanë hyrë në rrugën e marrëdhënieve studimore dhe specializimeve që mund të mos jenë të nevojshme në tregun e punës ata janë të detyruar të jenë zgjedhur si pjesë e tyre.
Lidhur me këtë është mungesa e informacionit të besueshëm, të qëndrueshëm dhe të rregullt të tregut të punës që informon të sapodiplomuarit për zhvillimin e kurrikulave dhe programeve në përputhje me nevojat e tregut. Për punëkërkuesit, programet aktive të tregut të punës nuk janë të zakonshme dhe kur ato ekzistojnë, nuk ka mekanizma për të siguruar një vend pune në profilin që ato kanë studiuar.
Trajnimi praktik i një studenti vjen për shkak të nevojës për të siguruar efikasitet të lartë të mësimdhënies, edukimit dhe zhvillimit të personalitetit dhe individualitetit të studentit përmes futjes së formave dhe metodave novatore të organizimit të aktiviteteve të tyre arsimore, të cilat i lejojnë ata të hartojnë dhe zgjidhin në mënyrë të pavarur problemet profesionale.
Kushtet moderne vendosin kërkesa të reja për personelin pedagogjik dhe drejtues, këndvështrimi për veprimtarinë pedagogjike, procesi i vërtetë arsimor po ndryshon. Në këto kushte, zhvillimi personal dhe profesional ka një rëndësi të veçantë si një nga burimet kryesore për sigurimin dhe zhvillimin e cilësisë së arsimit.

Synimi: zhvillimi i motiveve dhe nevojave profesionale, njohurive të rëndësishme profesionale, aftësive dhe zbatimin e tyre në tregun e punës, duke ju kushtuar më shumë rëndësi:

Zbatimit në praktikë të aftësive pedagogjike.
Përgjithësimi dhe përhapja e përvojës së avancuar pedagogjike.
Përmirësimi i mbështetjes së informacionit.
Organizimi i aktiviteteve për përmirësimin e njohurive profesionale, aftësive dhe korrelacioni me institucionet përkatëse arsimore.

Puna praktike, e kryer gjatë praktikës arsimore, është pjesa më e rëndësishme e trajnimit të studentëve për në tregun e punës. Pasi siguron një lidhje midis mësimit teorik dhe prodhimit praktik në ushtrimin e profesionit.

Çdo praktikë përfaqëson një fazë në trajnimin e vazhdueshëm. Detyrat e çdo faze ndjekin qëllime specifike dhe, në të njëjtën kohë, sigurojnë vazhdimësinë e praktikave, duke formuar një sistem të vetëm për ushtrimin e profesionit.

Nga Rovena Dokollari, studiuese