Dr.Blegina Hasko Bezo: Mësues si artist; artisti si mësues

Mësimdhënia e suksesshme përdor të njëjtat energji intensive mendore,fizike dhe emocionale si ato të përdorura në studion e artistëve profesionistë. Dallimi domethënës është se, ndërsa artisti i studios përqendrohet në një problem, mësuesit të artit i kërkohet të zhvillojë shumë strategji të individualizuara.

Aktualisht jam në vitin e 20-të si mësuese arti dhe artiste ekspozuese. Edukimi im artistik ishte aq i mjerë sa nuk do të kishte frymëzuar në mënyrë të parashikueshme një karrierë në art apo mësimdhënie.

Atëherë, si e gjej veten të investuar thellë në një fushë krijuese si një artiste profesioniste, ndërsa jam përfshirë në mënyrë të barabartë në mekanikën e mësimit të artit?

Si ta përkufizoj veten -si artist, mësues apo të dy?

Si e gjej kohën për të bërë punën time krijuese si një mësuese me kohë të plotë?

A pengon një aktivitet të përmirësojë tjetrin?

Ashtu si banori i një shkolle artistike një personash, në të cilën roli im vazhdimisht kalon nga mësuese në nxënës, unë jam kryesisht autodidakt-rritja ime si artiste paralel me rritjen e zanatit tim mësimor. Përvoja dhe mirëkuptimi për zanatin e vizatimit dhe pikturës u ngrit ngadalë nga një proces i mundimshëm i provës dhe gabimit. Komponentët thelbësorë të këtij zhvillimi artistik, të tilla si këmbëngulja, vetëdija, shkathtësia, eksitimi, hapja, pasioni dhe gatishmëria për të dështuar janë të gjithë, jo çuditërisht, përbërësit kryesorë të një praktike efektive të mësimdhënies. Në fakt, krijimi dhe mësimdhënia ndajnë gjithçka në lidhje me procesin, gjuhën, materialet dhe mjedisin e studios. Duke punuar si artiste dhe mësuese, unë jam e zhytur dhe e ngopur në çdo gjë të artit çdo ditë.

Sigurisht, aktivitetet aktuale të mësimdhënies dhe pikturës ndahen nga një orar i detyruar ditor që dikton kur bëj njërën ose tjetrën, por kalimi midis të dyve është i qetë dhe i natyrshëm. Unë e përkufizoj veten si një artiste edhe gjatë mësimdhënies, duke thithur vazhdimisht mjedisin vizual, duke mësuar përmendësh aspektet e tij duke "vizatuar" në mendjen time ose duke punuar mendërisht me problemet vizuale të përbërjes dhe dizajnit.

Sapo dikush mëson të shohë dhe mendojë si një artist, procesi nuk çaktivizohet kurrë. Ruajtja e natyrës artistike të dikujt gjatë udhëzimit i lejon mësuesit të hyjë në rezervuarin e njohurive dhe përvojës së artistit për të përmbushur nevojat e menjëhershme të nxënësve. Artisti si mësues është një model i fuqishëm dhe i rëndësishëm, identiteti profesional i të cilit ndihmon për të motivuar nxënësit dhe për t'u dhënë atyre një shembull konkret për mundësitë artistike.

Ashtu si shumë artistë me punë ditore, unë e bëj punën time krijuese gjatë natës pasi të jenë përmbushur përgjegjësitë e mia të mësimdhënies. Një praktikë e përditshme në studio është vendimtare për atë që jam si person dhe kërkon vetmi. Deri në fund të ditës së mësimdhënies, unë jam gati të veçoj veten për të vënë fokusin tim emocional, intelektual dhe fizik në punën time krijuese. Larg marrjes së një pushimi relaksues siç mendohet zakonisht, filloj një "ditë pune të re", në të cilën problemet krijuese konceptohen, strukturohen dhe presin të zgjidhen. Akti i natës i punës në një projekt personal artistik më lë të transformuar dhe plot energji për ditën tjetër. Me bateri krijuese të rimbushur dhe sisteme të rindërtuara. Unë jam gjithashtu e pajisur më mirë për nxënësit dhe klasat e mia.

Mësimdhënia e suksesshme përdor të njëjtat energji intensive mendore, fizike dhe emocionale si ato të përdorura në studion e artistëve profesionistë. Dallimi domethënës është se, ndërsa artisti i studios përqendrohet në një problem, mësuesit të artit i kërkohet të zhvillojë shumë strategji të individualizuara të të mësuarit për një grup shpesh të pabarabartë krijues.

Duke vënë në mënyrë empatike veten përsëri brenda këpucëve të mia studentore,duke kujtuar se si kam mësuar, përpiqem t'i ndihmoj nxënësit të lidhen me lëndën e tyre, të ndihen rehat me paqartësitë dhe dështimet, të kuptojnë dhe vlerësojnë procesin artistik si një udhëtim, dhe përcaktojnë pikat e forta dhe të dobëta të tyre. Nxënësit mësojnë më së miri kur mund të vëzhgojnë teknikat artistike që demonstrohen para zbatimit të tyre. Vetëm udhëzimi verbal nuk është kurrë i mjaftueshëm. Nxënësit e arteve pamore përfitojnë nga puna me artistë-mësues të ditur, të aftë të cilët mund të demonstrojnë me mjeshtëri, duke frymëzuar kështu besim dhe duke nxitur mirëkuptimin e menjëhershëm.

Si artiste-mësuese, dëshmimi i transformimeve artistike të nxënësve - studentëve të mi dhe zgjerimi i aftësive më pasuron, dhe vlerësoj ndjenjën e bashkësisë dhe përkatësisë që më japin, gjë që balancon orët e gjata të kaluara vetëm në studio. Arti funksionon mirë si një mjet komunikimi dhe lidhjeje, duke na lejuar të krijojmë lidhje dhe të njohim njëri-tjetrin.

Me kënaqësi të madhe marr pjesë në jetën e tyre dhe ndaj emocionet dhe gëzimin e tyre ndërsa rriten dhe zbulojnë veten përmes artit.

Nga Dr.Blegina Hasko Bezo