Maturantja Kaltrina Spaho: Ti je magjistari që bën të pamundurën të mundur!

Trokitja e parakohshme e pranverës së ëmbël vjen e shoqëruar nga atmosfera festive e 7 marsit, dhe me doemos, do më duhej të dedikoja disa fjalë modeste për të treguar sado pak vlerësimin për misionin fisnik të mëkimit të dijes nga këta luftëtarë të heshtur eruditë dhe arsimdashës. Ashtu si një kopshtar që kujdeset për kopshtin e tij, Ti, mësuesi im, ke ushqyer farat e potencialit të fjetur brenda meje, duke më ndihmuar të rritem dhe të lulëzoj në versionin më të mirë të vetvetes.

Ti, kopshtar i intelektit tim, ke arritur të kultivosh tek unë dashurinë për të mësuarin që lulëzon në një kopsht të bukur dijeje, të pasuruar me ngjyrat dhe aromat e zbulimit. Ke siguruar tek unë ujin dhe rrezet e diellit të inkurajimit dhe mbështetjes, duke krasitur barërat e këqija të dyshimit dhe padijes. Jo vetëm kopshtar, po edhe si një arkitekt i strukturës sime, ke projektuar me detaje planet për jetën time. Më ke ndihmuar të ndërtoj themelet e njohurive të mia, duke shtruar me kujdes dhe me saktësi çdo tullë të saj. Më udhëzon se si të ndërtoj mure të forta mirëkuptimi dhe kurioziteti, duke më forcuar dhe ndriçuar mendjen kundër erërave të injorancës dhe keqkuptimit. Por edhe si një gurgdhendës i aftë, më ke larguar nga skajet e vrazhda të mosndriçimit, duke më formuar si një individ të rafinuar dhe të latuar, për t`u përballur me sfidat e jetës.

Një klasë të thjeshtë Ti ma bën laborator imagjinate, duke ndezur tek unë shkëndijat e krijimtarisë dhe zjarret e kureshtjes përvëluese. Ti je edhe artisti, që kompozon simfoninë e dijes, orkestron melodinë e të mësuarit dhe dirigjon harmoninë e përparimit.

Ti je piktori, që pikturon kanavacat e mendjes time me ngjyrat e krijimtarisë, imagjinatës dhe frymëzimit.

Por Ti, mësuesi im, nuk je vetëm kopshtar, artist, arkitekt apo piktor, Ti je edhe shëruesi im. Kur zemra ime thyhet dhe ëndrrat e mia mjegullohen, Ti më jep shpresë dhe forcë për të përballuar sfidat e ardhshme.

Ti je drita në terr, përqafimi i ngrohtë në të ftohtë dhe dora udhëzuese në të panjohurën e së ardhmes. Në fund të fundit, Ti je magjistari që bën të pamundurën të mundur, duke e kthyer të zakonshmen në dukje në të jashtëzakonshme.

Ti i shndërron faqet e thata dhe të pluhurosura të teksteve shkollore në botë të gjalla, frymëmarrëse, mrekullie dhe imagjinate. Ti merr abstrakten dhe e bën atë konkrete, duke më ndihmuar të shoh bukuritë dhe kompleksitetin në botën përreth meje. Pa Ty mësues, unë do të humbja në shkretëtirën e injorancës dhe të padijes. “Nëse do të krijoni statuja për njerëzit e rëndësishëm, krijoni për mësuesit. Ata janë heronjtë e shoqërisë sonë.”

Nga Kaltrina Spaho,

Klasa XII, shkolla "Ernest Koliqi"